We zijn zaterdag 25 maart met 5 studenten van de PXL naar Zuid-Afrika vertrokken. Zondagochtend zijn we aangekomen in Johannesburg waar Johan Cleuren, lector en internationaal coördinator, ons stond op te wachten met enkele studenten van hogeschool Howest. We zijn toen met een busje van The Belgium Campus naar het guesthouse, La Frans, gebracht. Dit zou onze verblijfplaats voor de komende week zijn. Hier hebben we voor de eerste keer kennis gemaakt met de andere studenten die ook deelnamen aan de internationale week. We hebben lang samengezeten om dan toch in ons bed te kruipen, het zou een lange week worden.

Zoals iedere dag werden we aan het guesthouse opgehaald om naar The Belgium Campus te gaan. Hier werden we opgewacht door Enrico Jacobs, de directeur van de campus, en alle studenten die deelnamen aan de internationale week. Ze waren van in het begin heel vriendelijk en begonnen snel met ons te praten. De Zuid-Afrikanen zijn heel gastvrij en dit hebben we ook aan de studenten gemerkt.

’s Voormiddags kregen we al een korte uitleg over wat de week ging inhouden. Deze uitleg werd gegeven door Jan Goffing, Head of Research, en Robert , hij is lid van Jan zijn researchteam. Na de toelichting kregen we een korte rondleiding op de campus.

Het project ging over een fictieve stad, Kaputsylvania (zie foto rechts) met als burgemeester Robertsky. Dit was dus Robert die ons de uitleg gaf. Ondanks dat het een fictieve stad was, waren de feiten van het project gebaseerd op de huidige situatie in Zuid-Afrika.

Het project legde de nadruk op Smart-Cities. De stad was ingedeeld in verschillende regio’s en iedere regio had wel één of meerdere problemen, zoals het uitvallen van de elektriciteit of een hoog misdaadcijfer. Iedere regio had ook een specifiek systeem voor het managen van elke resource. Natuurlijk waren er ook problemen met deze systemen, zoals een verouderd systeem, de security die niet op punt stond, enz… .

Onze opdracht was om alle aparte systemen te integreren tot één centraal systeem. Dit was natuurlijk geen makkelijke opdracht, maar we hadden er het volste vertrouwen in dat we dit tot een goed eind zouden brengen. Na de uitleg werden we in teams ingedeeld, dit was ook sneller gezegd dan gedaan. Iedere groep mocht maar één persoon per school hebben met twee Zuid-Afrikanen. Na veel wisselen tussen de groepen ben ik terecht gekomen bij Sander Verstege van Fontys, Jelte Crabbé van UCLL en Nathan en Lorenzo van de Belgium Campus. De eerste middag kregen we een soort hotdog te eten, dit was dan wel met een typische Zuid-Afrikaanse worst die natuurlijk ‘gebraaid’ was. ‘Braaien’ betekent barbecueën in het Zuid-Afrikaans.

’s Namiddags hadden we een uitstap naar het grootste callcenter van Tshwane, één van de grootste steden ter wereld qua oppervlakte. Eerst hebben we hier uitleg gekregen over hoe het callcenter precies werkte. Nadien kwam het hoofd van de IT-dienst wat meer uitleggen geven over de integratie die zij hebben gedaan met de verschillende systemen. Voor deze opdracht kregen wij een week tijd terwijl zij er al 5 jaar mee bezig waren.

‘s Avond beslisten we om te ‘braaien’. Ik had aan een van de studenten gevraagd wat het verschil is met barbecueën. Ik kreeg als antwoord dat barbecueën met kleine stukken vlees is en ‘braaien’ met grote stukken.

Toen we terug in het guesthouse aankwamen zijn we met de hele groep gaan shoppen in het winkelcentrum om de hoek. Op de vleesafdeling werd al snel duidelijk dat er inderdaad geen kleine stukken vlees bestaan in Zuid-Afrika.

Na alle inkopen hebben we in het guesthouse de ‘braai’ aangestoken. De avond verliep super en zelfs meneer Cleuren kwam samen met ons eten.

Zoals iedere ochtend zorgde Esther, de gastvrouw in ons guesthouse, voor vers gebakken eitjes en de nodige dosis koffie. Nadat we rijkelijk hadden ontbeten, werden we met het busje naar de campus gebracht.

Toen we op de campus aankwamen kregen we meteen meer uitleg over het project. Eerst werden alle problemen per regio uitgelegd, en toen werd ieder systeem toegelicht. De info was heel duidelijk en we kregen ook een digitale bundel. Voor de problemen van de systemen moesten we oplossingen vinden en deze uitwerken.

De bedoeling van het project was dus dat we een integratie maakten van alle systemen, hier hadden we dus API’s voor nodig. Dit was wel een klein probleem, wij hadden net de basis hiervan gezien bij .NET en alle andere leden van het team wisten niet hoe dit werkte. Hierdoor hebben we er dus voor gekozen om vooral de business kant van het systeem uit te werken. Sander had de vorige avond iets te veel gedronken en was ’s voormiddag niet in staat om goede prestaties te leveren voor het project. De twee Zuid-Afrikanen waren druk bezig met het installeren van Visual Studio, dus hadden Jelte en ik al een User Interface gebouwd zodat we toch iets konden laten zien op de presentatie.

Als lunch kregen we deze keer een ronde hamburger, het was duidelijk dat we deze week niet al te gezond zouden eten. Die avond wouden de Zuid-Afrikanen een ‘braai’ organiseren met ons. De ‘braai’ vond plaats bij Christian, één van de Zuid-Afrikaanse studenten. We gingen dus na ons project op de campus naar de winkel voor vlees, waarna de ‘braai’ kon starten.

’s Namiddags was Sander al wat terug op zijn positieven en hadden we een plan gemaakt hoe we het project zouden aanpakken. Sander studeert Business ICT en wist dadelijk heel wat aspecten die we konden aanhalen bij de oplossing. We hebben alle problemen per regio opgelijst en zo konden we kijken of er gemeenschappelijke oplossingen bedacht konden worden.

Rond 16u mochten we vertrekken en zijn we met verschillende auto’s naar de winkel gereden. De winkel waar wij ons vlees de vorige dag hadden gehaald was te vergelijken met Aldi of Lidl, goed vlees, maar er bestaat nog altijd beter vlees.

Nadat we geshopt hadden waren we naar Christian zijn thuis gereden, hij had een hele grote tuin met een grote ‘braaiplek’, ideaal om voor zo een grote groep te ‘braaien’. Een braadplek is het Zuid Afrikaans woord voor een barbecue. Het aansteken van de ‘braai’ duurde best lang, maar ze wouden hier op de ouderwetse manier ‘braaien’, met hout. Natuurlijk moest dit eerst verkoolt zijn voor je echt kon braaien, dus het duurde enige tijd voor we eraan konden beginnen.

Na het eten viel de groep wat uit elkaar, een paar studenten waren terug naar het guesthouse omdat iemand zich niet geweldig voelde en een tijdje erna vertrokken nog wat studenten naar het guesthouse. De meerderheid is echter gebleven en we hebben nog een lange tijd bij Christian gezeten.

Woensdag kregen we zoals iedere ochtend weer versgebakken eitjes, hierna kwam het busje ons ophalen om naar de campus te gaan. Vandaag kregen we nieuwe info i.v.m. het project. Voor elke regio werden er nieuwe problemen opgelijst en werden en nieuwe systemen toegelicht. In ons plan van aanpak was dit niet dadelijk een probleem, we moesten gewoon alle problemen opnieuw overlopen en kijken of we al een passende oplossing hadden. Zo niet, vonden we redelijk snel een nieuwe oplossing.

Dit was onze bezigheid voor de middag, de nieuwe specificaties onderzoeken en eventueel nieuwe oplossingen zoeken. 's Middags kregen we pasta met bolognaise saus, we kunnen het eten hier niet vergelijken met de catering op de PXL. Wat wij op de PXL krijgen vind je nergens anders terug.

’s Namiddags zijn we terug aan het project begonnen. We hebben nog veel research gedaan over onze oplossingen zoals het plaatsen van zonnepanelen en Tesla batterijen. We hebben ook een interview geregeld met de burgemeester van Kaputsylvnia om onze voorlopige oplossingen aan hem voor te stellen. We hebben ook nog enkele vragen gesteld over bepaalde aspecten die wij niet duidelijk vonden. Zo hebben we een duidelijker beeld gekregen en liep het project ook vlotter.

‘s Avond zijn we met heel de groep in de Mall gaan eten, er was eerst discussie over waar we precies zouden gaan, maar hebben uiteindelijk toch gekozen om bij Panarottis te gaan eten. Hier hebben ze pizza’s en pasta’s, maar ook vleesgerechten zoals T-Bone of lamskoteletjes. Na het eten zijn we nog even drank gaan halen om erna terug naar het guesthouse te wandelen.

Donderdag was de laatste dag dat we aan het project konden werken. Jelte en ik hebben nog aan de UI gewerkt en wat aanpassingen gedaan zodat dit werkende was. Sander heeft nog verder gewerkt aan het businessplan en de Zuid-Afrikanen hebben nog wat research gedaan naar bepaalde oplossingen. We hadden allemaal het gevoel dat we goed bezig waren tot we het project van andere teams zagen. Zij hadden een volledig werkend programma dat een database aansprak, wij zouden het dus moeten hebben van ons businessplan en een goeie presentatie van ons project.

’s Middags kregen we weer pasta en zelfs de Zuid-Afrikanen vonden het dit keer maar niks. Een paar van hen zijn ergens anders iets uit gaan halen omdat het eten op de campus hun niet aansprak. ’s Namiddags hebben we verder gewerkt aan het project, maar de stress begon toch op te lopen na het zien van andere projecten. Toch bleven we positief en gaven we onszelf nog altijd de kans om te winnen.

Na een hectische namiddag was het tijd om terug naar het guesthouse te gaan. Sander had in de namiddag het idee om in de avond nog verder te werken aan ons project, maar dat is er niet meer van gekomen. Er was maar één auto beschikbaar om ons terug naar het guesthouse te brengen en we hebben anderhalf uur in het guesthouse moeten wachten tot iedereen was gearriveerd. Tijd om nog aan het project te werken was er dus niet. Tijdens het wachten zijn we met enkele studenten in het zwembad gedoken en dit was echt wel een verkoeling na zo een hectische en warme dag.

Toen iedereen in het guesthouse was aangekomen was de vraag wat we zouden eten. Er was nog vlees over van de ‘braai’ die we maandag gehouden hadden , maar niet iedereen had zin in een ‘braai’. We zijn dus met 8 studenten richting de mall vertrokken waar we iets in John Dory’s Fish zouden eten. Enkele studenten wouden liever sushi meenemen en dit in het guesthouse opeten, maar er waren ook studenten, waaronder mezelf, die liever fish & chips in het restaurant zelf wilden eten. De groep was helemaal opgesplitst, maar we zouden snel terug samenkomen in het guesthouse om er nog een leuke avond van te maken.

De laatste dag waren we vooral bezig met het voorbereiden van onze presentatie. De stress liep hoog op omdat we naar mijn mening veel minder hadden dan sommige andere teams, maar Sander bleef positief en bleef praten over de winst.

Toen het moment van de presentaties was aangebroken wou Sander als eerste gaan. We begonnen met volle moed aan onze presentatie, maar de tweede dia was versprongen dus er ontstond een klein beetje paniek. Uiteindelijk hadden we toch nog het beste van onze presentatie gemaakt. De rest van de teams was niet veel beter als ons tot het team van Nicolas aan de beurt was, zij hadden een volledig werkend programma met een uitgewerkt businessplan. Hun presentatie duurde dan ook meer dan een half uur en iedereen verloor wel de aandacht, maar het was wel duidelijk wie het beste project had.

s’ Avonds hadden we een 3 gangen menu op de campus met alle studenten en lectoren die aan de week hebben deelgenomen. Op iedere tafel stonden twee flessen champagne en deze konden goed gesmaakt worden door iedereen. Als voorgerecht kregen we kippenlevertjes in een pikant sausje. Dit zag er niet uit, maar bleek uiteindelijk best lekker te zijn. Als hoofdgerecht was het steak met aardappelen, wortels en spinazie. Dit leek wel op een traditioneel Belgisch gerecht, maar was toch met een Zuid-Afrikaanse toets afgewerkt. Het dessert waren fruitsatés, maar deze waren lekker fris en kwamen goed van pas in het warme weer.

Dan was het tijd voor de prijsuitreiking. Enrico heeft eerst nog iedereen bedankt die aan de week heeft deelgenomen en uiteindelijk heeft hij het winnende team bekend gemaakt. Natuurlijk was het het team van Nicolas, zij hadden op elk vlak het beste project en hebben meer dan verdient gewonnen. Na de prijsuitreiking hebben we afscheid genomen van de Zuid-Afrikanen en zijn we terug richting het guesthouse gegaan.

We hebben in het guesthouse nog even samengezeten, maar zijn toch vroeg ons bed ingekropen, we moeten de volgende dag om 5u s’ ochtends vertrekken naar National Park Pilanesberg.

De allerlaatste dag van de week was een uitstap naar Pilanesberg om hier een gamedrive te doen. We waren met twee bussen en zouden van 7u s’ morgens tot 15u in de namiddag in het park rondrijden met als doel de Big Five zien.

Spijtig genoeg was dit niet het geval, we hebben een luipaard, neushoorn en olifanten gezien. De leeuw en buffel ontbreken nog. Maar we zijn met enkele studenten van de PXL en Howest nog naar het Kruger park geweest en daar hebben we de Big Five vervolledigd. Het was uiteindelijk een lange dag en iedereen viel bijna in slaap op de weg terug naar het guesthouse.

Iedereen moest zijn/haar koffers al gemaakt hebben want we zouden onmiddellijk naar de luchthaven vertrekken. Sommige studenten bleven nog een nacht in het guesthouse om de dag erna richting Kaapstad te vertrekken. Het afscheid was best moeilijk, iedereen had zo een goede band met elkaar gekregen.

Samen met de studenten van Howest zijn we richting luchthaven gereden, we hadden samen een overnachting in Airport B&B geboekt. Dit was ook het einde van de BusIT week en dit was een ervaring om nooit te vergeten. Iedereen was aan elkaar gehecht en we hebben al afgesproken om een reünie te houden.

Al de andere foto's kan je hier terugvinden.

Reflectie

De BusIT-week is een onvergetelijke ervaring en ik zou het iedere andere student willen aanraden. Je leert niet enkel nieuwe technologieën kennen, maar je leert ook nieuwe mensen kennen van over de hele wereld. De BusIT-week is een schitterend concept en de PXL moet zeker blijven deelnemen aan deze projecten.

De opdracht ging over Smart Cities met een realistische kijk op de maatschappij in Zuid-Afrika. Onze opdracht was heel goed uitgedacht en aan iedere detail werd aandacht geschonken. Dit was nog maar het eerste jaar dat ze de BusIT-week in Zuid-Afrika organiseren, maar dit was zeker en vast een succes. Natuurlijk heeft onze lector, Johan Cleuren, een zeer positieve mening over Zuid-Afrika en over de Belgium Campus. Hij heeft al tientallen jaren contact met de Campus en beschouwt het als zijn tweede thuis. Ik kan hem hier zeker geen ongelijk in geven.

De opdracht die we kregen was zeker niet eenvoudig, maar we hebben er het beste van gemaakt. We hadden ook niet veel tijd om een uitgebreid plan te bedenken voor de stad in onze opdracht. Iedere dag werden er ook situaties aangepast in de stad en zo moesten we iedere keer alles herzien en ons plan aanpassen.

Ik heb al van meerdere personen gehoord dat sinds ik op de PXL zit meer en meer ben opgebloeid en internationalisering gaat daar zeker nog meer aan bijdragen. Ik heb ook gekozen voor een internationale stage omdat dit zeker een positieve invloed gaat hebben op mij als persoon en als IT’er.

Ik heb deze opdracht geselecteerd omdat dit één van mijn hoogtepunten was van 2017 en ik vind dat iedereen zo een avontuur moet meemaken.